Υπό τον μόδιον Νίκος Πολίτης Ίκαρος

Περιγραφή

ανεμος υγρος, νοτισμενα ρουχα κι απαγκιο μας η εκκλησια η νιοτη μας απιστη, σκασιαρχειο απο το μαθημα κι ο νους μας μονο στα κοριτσια η ζωη μας τα εδινε ολα και δε μας ζητουσε τιποτα παρτε και παιρναμε την ξεγνασια, το γελιο, την αποκοτια, τον ερωτα και πανωθε μας ο Θεος ολη την ωρα, της απιστιας μας προστατης και του ρεμπελιου μας συμμετοχος » σοροκολεβαντες, παιδια μου» ο καντηλαναφτης σουρνοντας τη σκια του χαθηκε στο ιερο μυρωδια απο λιβανι, σπιθισματα καντηλιων και των κεριων το συθαμπο «παιδια θα σκασουμε εδω μεσα» «παμε μωρε να φυγουμε» «οχι τσιγαρο απ’ το κερι ρε γαμω το» «ναι, σκασιλα του ο Θεος» εξω ξανα, ιχνηλασια και καραουλι για κοριτσια κι ο ανεμος να φυσαει γδαρτης