Τα μονοπάτια των τραγουδιών Bruce Chatwin Χατζηνικολή 2017

Έπειτα, ανεπαίσθητα σχεδόν έγειρε το κεφάλι προς τη μεριά του άντρα με τα γαλάζια που σηκώθηκε όρθιος κι άρχισε να μιμείται τα ταξίδια του Πρόγονου Σαύρα(προσθέτοντας λέξεις με σπασμένα αγγλικά).

Ήταν ένα τραγούδι για το πως η σαύρα και η όμορφη νεαρή γυναίκα του είχαν περπατήσει από τη βόρεια Αυστραλία μέχρι τη Νότια Θάλασσα, και πως κάποιος νότιος είχε ξελογιάσει τη γυναίκα κι είχε στείλει πίσω τη σαύρα με μια άλλη γυναίκα.

Δεν ξέρω τι είδους σαύρα υποτίθεται ότι ήταν: αν ήταν πράσινη ή «δρομέας» ή κάποια από εκείνες τις ρυτιδιασμένες, αγριόμορφες σαύρες που έχουν ταρχηλιά γύρω από το λαιμό τους. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο άντρας με τα γαλάζια έκανε την πιο ζωντανή σαύρα που μπορούσε να φανταστεί ποτέ κανείς.

Ήταν άντρας και γυναίκα, ξελογιαστής και ξελογιασμένος. Ήταν «αχόρταγος» και κερατάς, ήταν κουρασμένος ταξιδιώτης. Γάντζωνε τα σαυρίσια του πόδια στα πλάγια, μετά μαρμάρωνε και στήλωνε το κεφάλι. Σήκωνε το κάτω βλέφαρο για να καλύψει την ίριδα κα τίναζε έξω τη σαυρίσια του γλώσσα.Θυμωμένος φούσκωνε το λαιμό του φτιάχνοντας βρογχοκήλες και τέλος, σαν ήταν ώρα του να πεθάνει, σπαρτάριζε και συστρεφόταν, ενώ οι κινήσεις του γινονταν ολοένα πιο άτονες σαν αυτές του Κύκνου που Ψυχορραγεί.